setareh

شکایت پیرزن

روز شکار ، پیرزنی با قباد گفت

                                  کاز آتش فساد تو جز دود آه نیست

روزی بیا به کلبه ی ما از ره شکار

                                تحقیق حال گوشه نشینان گناه نیست

هنگام چاشت ، سفره ی بی نان ما ببین

                                 تا بنگری که نام و نشان از رفاه نیست

دزدم لحاف برد و شبان گاو پس نداد

                                دیگر به کشور تو ، امان و پناه نیست

از تشنگی کدو بُنم امسال خشک شد

                                آب قنات بردی و آبی به چاه نیست

سنگینی خراج ، بما عرصه تنگ کرد

                               گندم تراست حاصل ما غیر کاه نیست (حتی کاه هم نیست!)

در دامن تو ، دیده جز آلودگی ندید

                              بر عیب های روشن خویشت ، نگاه نیست

حکم دروغ دادی و گفتی حقیقت است

                              کار تباه کردی و گفتی تباه نیست

صد جور دیدم از سگ و دربان درگهت

                              جز سُفله و بخیل ، درین بارگاه نیست

ویرانه شد ز ظلم تو هر مسکن و دهی

                               یغماگر است چون تو کسی ، پادشاه نیست

مُردی در آنزمان که شدی صید گرگ آز

                               از بهر مُرده ، حاجت تخت و کلاه نیست

یکدوست از برای تو نگذاشت دشمنی

                               یک مرد رزمجوی ، ترا در سپاه نیست

جمعی سیاه روز سیه کاری تواند

                         باور مکن که بهر تو روز سیاه نیست

مُزدور خفته را ندهد مُزد هیچ کس

                          میدان همت است جهان خوابگاه نیست

تقویم عمر ماست جهان ، هر چه می کنیم

                           بیرون ز دفتر کُهنِ سال و ماه نیست

سختی کشی ز دهر ، چو سختی دهی بخلق

                              در کیفر فلک ، غلط و اشتباه نیست

                                                                          "  پروین اعتصامی "

با درود فراوان خدمت تمامی دوستان عزیزم و با آرزوی سالی سرشار از شادی و پیروزی و بهروزی و سلامتی و شور و عشق برای همگی شما گرامیان .

عید بر شما مبارک باد .

در باب دوباره یافتن واژه ها

گفته بودم که مَن  به خواب ابدی رفت و

خاک شد ...

با من ، واژه ها و داستانهای تمام و نیمه هم دفن شد .

فی الحال که نیازی مبرم است به واژه ها ،

باید که...

نبشِ قبرِ من ...

...

نوار موبیوس(قسمت چهارم)پایان

نوشته :  آ . ج . دیچ

ترجمه : پرویز شهریار

او ، هفته ی بعد هم ، همین مسافرت را انجام داد و بعد باز هم یکبار دیگر ، این آزمایشها ، هیچ جوابی ، مثبت یا منفی به او ندادند و هیچکدام از آنها ، هیجان مسافرت نخستین را نداشتند . توپه لو ، در مورد نتیجه گیریهای خودش به تردید افتاد : در ماه مه ، برنامه ی رفت و آمد او به دانشگاه ، از طریق مترو ، دوباره آغاز شد . او هر بار در ایستگاه بیکن – هیل ، که در نزدیکی آپارتمان او بود ، سوار می شد ، او دیگر درباره ی پیچ و خم های یکنواخت تونل فکر نمی کرد و اصولا کمتر از پنجره ی واگون به بیرون نگاه می کرد . او معمولا در قطار روزنامه صبح را نگاه می کرد و یا به مطالعه ی رساله ی فوق ریاضیات می پرداخت .

ولی ، یک روز صبح ، چشم از روزنامه برداشت و ناگهان دچار احساس بدی شد .

بقیه در (ادامه مطلب)

نوار موبیوس(قسمت سوم)

نوشته :  آ . ج . دیچ

ترجمه : پرویز شهریار

و اما درباره ی جستجوی قطاری که گم شده است . من آن را موضوع درمان ناپذیری نمی دانم . من گمان می کنم که احتمال دارد این قطار سر آخر از قسمت غیر فضایی ، که اکنون در آن قرار دارد به قسمت فضایی خود برگردد . از آنجا که این قسمت غیر فضا ، مطلقا ناشناخته و دست نیافتنی است ، با کمال تاسف ، من ، نه می توانم برگشت قطار را به فضای اصلی خودش ، تسریع کنم و نه حتی می توانم پیش بینی کنم که این برگشت ، چه موقع اتفاق می افتد . با وجود این ، اگر خط بویلستون را ببندید ، هرگونه امکان عبور از غیر فضا به فضا را از بین برده اید . همین خط است که دستگاه را بصورت خاصی درآورده است . اگر این ویژگی را از بین ببرید . قطار گم شده ، هرگز برنخواهد گشت ، متوجه حرف من شدید ؟"

بدیهی است که همه ی حاضران به سختی چیزی از حرفهای ریاضیدان می فهمیدند . با وجود این سرشان را به علامت تائید تکان دادند .

بقیه در (ادامه مطلب)

این غروب هنوز هم...

بوی  سوختن چوبهای خیس 

سوزش انتهای حلق از دود غلیظ

ریزش اشک از چشم

آسمان همچنان ابری است

هجوم ِ باد سردی  از شکاف پنجره گاه به گاه 

و چه غروب دلگیری

این هوا ...

            سخت بارانی است

رنگِ پاییز ، چه زود ... !

چشم در چشم دوختن ،

نگاه خاموش است !

گوش فرا دادن ،

و صدا  خاموش است !

حتی کلاغ ها هم ...

همصدا شدن با این سکوت

سکوت...

...

نوار موبیوس(قسمت دوم)

نوشته :  آ . ج . دیچ

ترجمه : پرویز شهریاری

...ساعت سه و نیم بعدازظهر ، بنابر عادت ، گفتگویی با دانشجویش درباره ی " جبر میدانها و حلقه ها " داشت . عصر ، شام را با عجله در رستوران خورد ، به خانه بر گشت و دوباره کوشش کرد به بررسی ویژگیهای شبکه ی ارتباطی متروی بوستون بپردازد . ولی ، مثل قبل ، این کوشش هم بی نتیجه ماند . با وجود این ، ریاضیدان موفق شد نتیجه هایی برای خودش به دست آورد . ساعت یازده شب به وایت ، در اداره ی مرکزی قطار شهری تلفن کرد :" به نظر من ، ممکن است ضمن بازرسی که امشب از خط می کنید ، به مشورت من نیاز داشته باشید . آیا من می توانم بیایم ؟"

مدیر کل ، به هیچ وجه با محبت ، نسبت به این پیشنهاد برخورد نکرد . او به ریاضیدان پاسخ داد که اداره متروی بوستون ، خودش به تنهایی از عهده ی انجام این کار بی اهمیت بر می آید و هیچ نیازی به یاری پروفسورهای دیوانه کننده ای که گمان می کنند ممکن است قطار مترو به بعد چهارم افتاده باشد ، ندارد . توپه لو ، به پاسخ منفی و خشن مدیر کل هیچ جوابی نداد و راحت خوابید .

بقیه در (ادامه مطلب)

داستانهای علمی.

نوار موبیوس (قسمت اول)

نوشته :  آ . ج . دیچ

ترجمه : پرویز شهریاری

خط مترو ، از ایستگاه پارک- سیتریت ، به همه طرف منشعب می شود و شبکه ی به هم بافته ی پیچیده ای را تشکیل می دهد ، یک مسیر اضافی ، خط لیچ مور را به خط اشمونت ، برای قطارهایی که به قسمت جنوبی شهر می روند ، و به  خط فورست هیل  ، برای قطارهایی که به شمال می روند ، مربوط می کند .

هاروارد و بروکلین در تونلی که در عمق زیاد  به خط کنمور برخورد می کند ، یکی می شوند ، و در ساعتهایی که ظرفیت کار به حداکثر خود می رسد ، هر قطار دومی که در مسیر عکس می رود ، به ایگلستون منتقل می شود .

 در نزدیکی فیلدس – کورنر ، خط کنمور به تونل ماوریک وصل می شود و ضمن آمدن به سطح زمین ، سکولزی سکوور را به خط کوپلی ، که روی زمین است مربوط می کند . سپس دوباره زیر زمین  می رود و در نزدیکی بویلستون به خط کمبریج می پیوندد . خط کمربندی حومه ی بویلستون ، همه ی هفت خط اصلی قطار زیرزمینی را ، در چهار سطح ، به هم وصل می کند .

بقیه را در (ادامه مطلب) بخوانید.

  باید ببخشید شما ،

                      شکسته بندی ، چینی بند زنی ،

    سراغ ندارید؟

           برای ترمیم ِ دلی شکسته ... !

جستجوی حیات در ماورای جهان

ناسا خود را برای جستجوی سیارات  شبیه به زمین در اعماق جهان برای یافتن نوعی از حیات آماده می کند ، با این پیش زمینه که ممکن است اطراف کهکشان راه شیری ، پر از حیات زمینی باشد .

شایان ذکر است  ، نظریه ای به نام  " کوچ از ستاره ها " در میان دانشمندان مبنی بر کوچ حیات به کره زمین از سایر نقاط دوردست جهان  خواسته یا ناخواسته مثلا طی یک انفجار بزرگ یا سوار بر یک شهاب سنگ آواره مطرح است و این موضوع خود محرکی بر این اقدام ناسا بوده است .

سیاره ای از ستاره مادر جدا شده و در حال حرکت است ، به این واقعه " ترانسیست " می گویند .

هر چند سفر به اعماق جهان با سرعتی معادل سرعت نور همچنان در داستان ها و تخیلات علمی  باقی مانده اما دانشمندان درصدد هستند تا با ایده ای جدید و مهمتر از همه قابل اجرا ، دست به یافتن حیات و زندگی در جهان هستی بزنند .

 بقیه مقاله را در ادامه مطلب بخوانید

آن عاشقان شرزه ، كه با شب نزيستند

رفتند و شهر خفته ندانست كيستند

فريادشان تموج شط حيات بود

چون آذرخش در سخن خويش زيستند

مرغان پر گشوده ي توفان آن روز مرگ

دريا و موج و صخره بريشان گريستند

مي گفتي ، اي عزيز ! " سترون شدست خاك . "

اينك ببين برابر چشم تو چيستند ،

هر صبح و شب به غارت توفان روند و باز

باز ، آخرين شقايق اين باغ نيستند .

                                                                           " شفيعي كدكني "

فقط یک شعر برای اعتبار یک شاعر کافی‌ است

:

بر روی ما نگاه خدا خنده می زند،

...

بگذار تا به طعنه بگویند مردمان،
در گوش هم حكایت عشق مدام! ما.

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق

ثبت است در جریده عالم دوام ما

                                                        فروغ فرخزاد

با تشکر فراوان از دوستان بسیار عزیز م و با عرض پوزش از حضور گرامیتان متاسفانه این روزها پنجره نظرات را بزحمت می شود گشود یا  ثبت نمود . من نیز با این مشکل مواجه هستم . عذر بنده را بپذیرید. پیروز و بهروز باشید.

...

...

 سال نو مبارک

و شعری از فروغ ... و شعر دیگری از شفیعی کدکنی اینجا  بخوانید .

و شعری زیبا از شفیعی کدکنی ...  اینجا  بخوانید .

با درودی بی پایان خدمت دوستان

هرچه بود نابود شد . به پايان رسيد .  تك سلولي شد  و پس از آن ، رشدي ناگهاني . گامي بلند كه نه  ، پرشي طويل و مرتفع .

و آسيبي جدي ... و اما مرهم ِ يار درمان بود .

و اينك  "ستاره"  به  " ستاره خاموش "  بدل خواهد شد  و آغازي ديگر . شايد بار دیگر  واژگان روان شوند  و داستانها نیز ...

البته ستاره خواهد درخشید .

سال نو ، بهار زیبای طبیعت ...

 بر همگان مبارک باد

مبارک باد و شاد باش برتمامی دوستان ، انسانهای آزاد عاشق  ...

و تبریک فراوان نوروز باستان و ارزوی موفقیت و سلامتی خدمت تمامی دوستان عزیز و گرامی که وبلاگهایشان در معرض فیلتر قرار گرفته است.

و  

        من پرواز را به خاطر سپردم ...

                                                           پرنده

                                                      رفت ...

زنده باد آزادی

سلام و درود فراوان خدمت شما  . آرزو مند سلامتی تک تک دوستان ...

نگران نباشید دوستان . هنوز هستم . در این تاریکی عمیق مبهم وفریب باران در این سوز سرمای زمستان ، هنوز نفسها رد وبدل می شوند ... با اجازه شما برای مدتی در دنیای مجازی حضور نخواهم داشت . و اکنون نیز از راه باریکه ای فرعی برای دقایقی  بدینجا گریزی زده که دو قسمت آخر داستان را در ستاره  بگذارم و خبر سلامتی ...

شرمنده همیشگی محبتهایتان ... الی

 * * *

ضحاک بنده ابلیس

قسمت هفتم 

...

شب از نیمه گذشته است . در کاخ ولوله ای است . آوای شور و شادی سپاهیان تا فرسخها آن سوتر نیز می رود . قراولی که تازه از شهر خبر آورده ، نفس زنان می گوید :" آوازه کاوه و داستان فریدون ، در هر کوچه ای پیچیده . مردم با خشت و سنگ بر بامها ایستاده اند و در انتظار گروه دیوان ضحاکند  ، که برگردد . "

می گویم :" ضحاک دیگر باز نمی گردد . "

ارمایل سپاهیان را پس می زند و پیش می آید :" خبر هنوز به او نرسیده ، وگرنه بر می گشت . " آن سوتر چند تن از پیشکاران ضحاک گرم خوشگذرانی اند . چشم از آنها بر می گیرم  :" باورم نمی شود . ضحاک اینها را جان باخته خود می پنداشت . اما اینان اکنون چون خوابی شوم ، او را از یاد برده اند . گویا همه چون ما در انتظار فرصتی بودند که او را به خاک زنند . تیر خشم مردمان تا پَر ، در پشت ضحاک فرو رفته است و دیگر او را امید بهبودی نیست . مرگش نزدیک است . "

ارمایل نگران واپس را می نگرد :" او به پایان خود رسیده بود . از ماران دوشش آسودگی نداشت . پس از پی آرامش ، پای از کاخ بیرون گذاشت . او ، ولی نشانی از آن نخواهد یافت . می دانم . او باز می گردد ، خوار و شکست خورده . او تنها می ماند چرا که می داند دستش به خونی آغشته است که آب دریاها نیز آنرا پاک نخواهد کرد . "

می گویم :" راهی که او رفت را باز گشتی نیست . "

پیشکار راه باز می کند . پچ پچه ای و پس ، پیشکاری در گوش ارمایل چیزی می گوید . ارمایل ناگاه بر می گردد . دستم را می کشد و مرا به تالار می خواند .

در تالار همه نگران و آشفته اند . فریادی می شنوم . آوای بدشگون ضحاک را می شناسم . آرام در گوش ارمایل می گویم :" تو راست گفتی . او باز گشت و کارمان به آخر رسید . "

ارمایل سرش را تکان می دهد . او را جا می گذارم و نزدیکتر می روم . اینک می توانم ضحاک را ببینم . کندرو نیز در کنارش ایستاده . ضحاک خشمگین و زخمی فریاد می کشد :" چه کسی درها را بر این دیو گشود ؟ آی پست فطرتان ! کجا هستید ؟ کندرو ، آنها را به آتش خشم من خاکستر کن  و خاکسترشان را بر باد ده . ننگ بر این خاک که این فرومایگان را در دامن گرفت . و اما تو ! تو نیز مزه قهر مرا خواهی چشید . تو را نیز چون برمایه خواهم سوزاند . تو ... تو کم توان تر از آنی که مرا به خود بخوانی ، ای جوان ! تو ضحاک را نشناخته ای . نام من پشت سنگپاره ها را می لرزاند و کوهها را خرد می کند . خشم من خورشید را خاموش می کند و دریاها را بیابان . "

فریدون اما استوار بر جا ایستاده و آرام به ضحاک چشم دوخته . ضحاک افسار گسیخته ، فریاد می کشد و فریاد می کشد . در تالار می چرخد و آنچه را به دستش می رسد . به زمین می زند .

جامها میشکند و پرده ها می درد . آتش از دهانش شعله می کشد :" اینک برخیز ! زانو بزن و از من بخشش بخواه . " و دیوانه وار می خندد :" از دیدنم در شگفت شدی ؟ نمی دانستی که در این کاخ بیراهه ای نیز هست و سرانجام غافلگیر می شوی ؟ پس بر زمین بیفت . کرنش کن . پایم را ببوس ! "

فریدون خشمگین بر می خیزد . گرز گاو سر را بر می دارد و به سوی ضحاک می تازد . ضحاک ترسیده ، پس پس می رود  و خنجر از نیام بر می کشد . همه مات می نگرند . فریدون در چشم به هم زدنی دست پیش می برد . ضحاک را به خاک می اندازد و با فشار زانو نگهش می دارد و گرزش را بالا می برد . اینک در گروه  ولوله ای  می افتد از این جنگ برق آسا .

...

بقیه داستان در "ادامه مطلب"

ضحاک بنده ابلیس

قسمت ششم

...

خبر ، چون آذرخشی که در شبی بلند و تاریک به یکباره بدرخشد ، چشمهای خواب زده شهر را خیره کرده است . در شهر همهمه ای است . این را از پچ پچ پیشکاران نیز می توان فهمید . می گویم :" اکنون این بهترین فرصت برای کاوه است ."

ارمایل گوش بر زمین می گذارد :" صدای سم اسبان را می شنوی ؟ شاید این سپاه کاوه است که نزدیک می شود . اینک تو به پیروزی آنان می اندیشی ولی ضحاک این گونه گمان نمی کند . او خیالش آسوده است . چون اگر چه فریدون را به چنگ نیاورد اما سر برمایه را سوزاند و او می داند که تنها سر اوست که می تواند شکستش دهد . "

می گویم :" اما ضحاک آسوده نیست . من این را می دانم . اندیشه شکست خیالش را آشفته کرده است .

می گوید :" اگر خیال ضحاک آسوده نبود ، آنی نیز کاخ را به کندرو – این پیشکار نا استوار – نمی گذاشت ."

می گویم :" اینها همه خیالی بیش نیست . کاوه پیروز خواهد شد ."

ارمایل سر از زمین بر می دارد .اینک من نیز همهمه را می شنوم . نیزه داران و قراولان از این سو به آن سو می دوند . زمین زیر پایم می لرزد . به سوی دروازه می روم . شگفت ! گویا زمان به آخر رسیده است . دروازه می لرزد . نیزه داران کنار می روند . دروازه به سختی می شکند . سپاهیان به درون کاخ می ریزند . مردانی ، هزار هزار که از سرزمینهای دور آمده اند . چوبها به چنگ و شمشیرها به مشت . از نیزه هایشان جگلی ساخته اند . اینک سپاهی از مردم بی پناه به این سو می آیند . ارمایل دستم را می کشد :" نگاه کن ، به آن سو نگاه کن ! سر گاوی با سپاه پیش می آید . می بینی ؟"

چشمهایم را تنگ می کنم :" سر گاوی ؟ نه ! باور نمی کنم ."

ناگاه سپاه می ایستد . سه سوار پیش می آیند ، سر گاو نیز . درباریان و بارگاهیان کنار می روند . ارمایل لبخند می زند : "  شگفتا ! این سر گاو نیست . گرزی است گاو سر . کدامین آهنگر چیره دست توانسته است ، آن را چنین نرم کند ؟ به گرز نگاه کن ! "

خیره می نگرم :" چشمان آهنین این گاو را می شناسم . خودش است . برمایه . "

ارمایل از خود بی خود شده . دیوانه وار می خندد. سه سوار از اسب پیاده می شوند . آن که گرز به دست دارد از آن دو دیگر به سال کمتر است . او همه را کنار می زند و پیش می آید . همه بر جا خشک شده اند . نیزه داران و پیشکاران ، قراولان و بارگاهیان . جوان پیش می رود و بارگاهیان از پی اش . انبوده مردم چون کوه شکافته می شوند . به تالار می رسیم . جوان استوار پیش می رود و خود بر تخت می نشیند . اینک این کندرو است که شتابان پیش می آید . کندرو چهره ای آرام دارد . پیش تخت زانو می زند و زمین را می بوسد :" آفرین بر تو ای دلیر مرد ! تو کیستی ؟ که همه درباریان را بر دلیری تو آفرین است . به جایگاه خویش خوش آمدی . "

...

بقیه در "ادامه مطلب"

ضحاک بنده ابلیس

 قسمت پنجم

...

                                            یکی بی زبان مرد آهنگرم

                                                              ز شاه آتش آید همی بر سرم

                                                         ...

                                            که : شاها منم کاوه دادخواه

                                                            ...

...

نگهبان چون هر روز سه بار به در می کوبد و می رود ، پاهایم خسته اند . دیگر توان برخاستن ندارم . می گویم :" چند روز دیگر مانده است ؟ اکنون چند سال است که ما در این دخمه زندانی شده ایم . کاش همان روز گار ، ضحاک ما را نیز کشته بود . من دیگر نمی توانم . تا کی ؟ چقدر مانده تا آزادی ؟... نه ، ارمایل ، این رویای دوری است که تنها به خواب خواهم دید ."

ارمایل آماده رفتن است . می گوید : " اکنون فریدون شانزده سال دارد و شیر برمایه بی گمان از او پهلوانی ساخته است . من به پیروزی او امیدوارم . "

می گویم :" ولی ضحاک برمایه را کشت و سرش را به آتش کشید . زیرک می گفت تنها سر او خواهد توانست بر ضحاک پیروز شود . زیرک بزرگ موبدان است و تا کنون اشتباه نکرده است . تو این را فراموش کرده ای ، برادر !"

ارمایل به سوی خو رشخانه راه می افتد و من به دنبالش . ماران ضحاک گرسنه مغز جوانی دیگرند .

از خورشخانه فریادی می آید . در را باز می کنم . جوانی سیاهپوش ، چون دیوانگان ، خودش را بر زمین می کشد و پای نگهبانان را چنگ می زند :" مرا نکشید ... آزادم کنید ... دژ خیمان ... پست فطرتان ... آزادم کنید ."

با اشاره ارمایل آنها از در بیرون می روند . اکنون ماییم و دو جوان کم سن و سال که باید یکی شان را برای مرگ بر گزینیم . سیاهپوش ترسان به ما می نگرد . ارمایل دستش را می گیرد و از زمین بلند می کند . می گوید :" به خداوند ایمان داشته باش ، جوان ! او بی گمان تو را یاری خواهد کرد . "

سیاهپوش با دستهای بسته اش ارمایل را کنار می زند :" تو از خداوند چه می دانی ، ای جلاد ؟ ما یک خاندان خیلی بزرگ . ضحاک هفده برادر مرا کشت و من که آخرین آنهایم . تو از دردی که پشت پدرم را خم کرد ، چه می فهمی ؟ دستهای پلید تو به خون هزاران جوان آغشته است و تو ، گستاخ ، با من از خدا می گویی ؟ تو مگر از ایمان هم بویی برده ای ، ای سنگدل ؟"

خون به چهره ارمایل دویده است ، اما چیزی نمی گوید . سیاهپوش در خود فرو رفته است . به سویش می روم . با خشم ، روی از چهره ام بر می گیرد . در چشمانش خیره می شوم . می گویم :" ارمایل ، آن بیشتر سزاوار آزادی است . این از مرگ می ترسد و آن نه ، سپاه ما مردانی بی باک و دلیر می خواهد که پشت ترس را به خاک رسانند ."

دو جوان مات به هم می نگردند . وقت تنگ است . تا ظهر چیزی نمانده است و ماران ضحاک گرسنه اند .

می گویم :" زودباش ، ارمایل ! او رها کن !"

ارمایل سرش را در دستهایش پنهان می کند  :" نمی توانم . مرگش مرا می ترساند . این سیاهپوش هفده برادر را از دست داده است و این درد کمی نیست . ! "

می گویم :" ولی شاید چند تن از برادرانش از آزاد شدگان باشند . آنها اکنون در البرز کوه گرم شبانی اند و پدرش سرانجام این را خواهد فهمید ."

ارمایل نا آرام دور خود می چرخد . ناگهان همهمه ای می شنوم . به سوی در می روم . در سرسرا هیاهویی است . جارچی فریاد می زند :" به گوش باشید . به فرمان سپهبد ، ضحاک فرمانروا ، همگی دردم بر خیزید . هر چه دارید ، بر زمین بگذارید و به سوی تالار بشتابید . این فرمان سرورمان ضحاک است . برخیزید ! و آنکه درنگ کند ، تنها مرگ سزاوارش خواهد بود ."

 ...

بقیه در "ادامه مطلب"

چقدر دردناک است...

           پس از این همه رفتن و رفتن ،

                          پس از بارها و بارها نقل مکان ، ...

  هنوزخود را ساکن شهر جهل یافتن .

               هنوز هم  میان کوچه پس کوچه های" خرافه در قالب واژگان"  پرسه زدن ...

 راستی شما عشق را این طرفها  ندیده اید؟!...

ضحاک بنده  ابلیس

 قسمت چهارم

...

                                           نشان ِ فریدون به گرد جهان

                                                       ...

                                 خجسته فریدون زمادر بزاد

                                                            جهان را یکی دیگر آمد نهاد

...

می دوم و ارمایل پشت سرم است . از پشت ، شانه ام را میگیرد . می گوید :" دیگر تاب ندارم . بگو ! آخر چه شده است ؟ من باید بدانم . چیست آنچه این گونه پریشانت کرده است ؟"

شتاب دارم می ترسم دیر شود . می ترسم هرگز نرسم . آرام می گویم :" اینجا نمی توانم . پشت این ستونها موشهایی خبرچین گوش گذارده اند ."

در را که پشت سرم می بندم ، آرام می گویم :" خدا نگهدار ارمایل ! می روم . ولی زود بر میگردم . اندوهگین نباش . "

سپس می گویم به وی :" جای درنگ نیست . تنها این را بدان که پیشکاران ضحاک سرانجام آن گاو افسانه ای را یافتند . ضحاک بی درنگ سپاهی فراهم می کند . او آن گاو و فرزند را خواهد کشت . یکی از پیشکاران او ، این راز را برایم فاش کرد . هنوز کسی در کاخ آگاه نشده است .اما به زودی همه خواهند فهمید . دیگر وقت تنگ است . اکنون رهایی یک سرزمین در دستهای من است . باید بروم برادر !"

ارمایل می رود  و جلو در می ایستد :" نه ، نمی گذارم تنها بروی . من هم می آیم . ما همیشه با هم بوده ایم . برادر !"

می گویم :" نه ، تو باید اینجا باشی تا دیگران به ما بد گمان نشوند . خودت برای رفتنم دلیلی بیاور باید بخت یاریم کند ."

...

بقیه در "ادامه مطلب"

 گر دوست تو را خواند بدینگونه ، !

                                         زدشمن چه توقع !!!...

ضحاک بنده ابلیس

 قسمت سوم

...

                                   ببرد سر بی گناهان هزار              

                                                            هراسان شده ست از بد روزگار   

                                                             ...

                              شده بر بدی دست دیوان دراز

                                                          به نیکی نرفتی سخن جز به راز

                                                                 ...

کمی تا بر آمدن آفتاب مانده است .

از جا می جهم . دستانم یخ زده اند . می لرزم . کشان کشان خود را به ارمایل می رسانم :" بیدار شو ، ارمایل ! بیدار شو . خواب بدی دیدم ."

ارمایل بر می خیزد . مات نگاهم می کند . می گوید :" ضحاک هم که نباشد تو خواب را از چشمهایم می رمانی . چرا بیدارم کردی ؟ در جهان بهتری بودم ."

می گویم :" اژدهایی به خوابم آمد ، بسیار ترسناک . با سه پوزه ، سه سر و شش چشم . از دهانش شعله های آتش بیرون می جهید و همه چیز را می سوزاند . به دستهایم نگاه کن ، ارمایل ! هنوز می لرزند ..."

می گوید :" اندیشه های دیشب آشفته ات کرده اند . بخواب . چیزی نیست . "

می گویم :" ارمایل ! بیا از اینجا برویم . این کاخ ویران خواهد شد . ضحاک در این خاک ، در این مرداب فرو خواهد رفت و ما را نیز با خود خواهد کشاند . بیا همین اکنون خود را از اینجا  برهانیم . ما برای اینجا ساخته نشده ایم . "

می گوید :" نمی توانم . من در اینجا هدفی دارم . زندگی صدها جوان در دستهای من است . من برای آنان خود را فراموش کرده ام . یادت هست ؟ امروز باید برای از مرگ رستگان میش بفرستیم . "

...

 بقیه در "ادامه مطلب"

ضحاک بنده ابلیس

قسمت دوم

 ...

                                چو ضحاک شد بر جهان شهریار

                                                        بر او سالیان انجمن شد هزار

                                                 ...

                                    نهان گشت آئین فرزانگان

                                                         پر اگنده شد کام دیوانگان

شب است و ستاره ها ، چون چشم گرسنه گرگها در آسمان می درخشند . من و ارمایل خسته بر بستر خواب افتاده ایم . او نیز چون من ، روز سختی را گذرانده است .

هر روز ، اینجا ما هستیم و ضحاک و ماران دوشش که باید سیرشان کنیم . صد ستون تالار او ، چون مار به پایمان پیچیده . باید بمانیم و خنده های زشت ضحاک را بشنویم . با او بخندیم و در دل بگرییم . اینجا ما هستیم و تنهایی بزرگی که سزاوارمان نیست . تنها زشتی و نادانی و سیاهی . تنها نیرنگ و نیرنگ .

خوابم نمی برد . می گویم :" بیداری ارمایل ؟"

ارمایل آرام می چرخد . نگاهش را به من می دوزد و چیزی نمی گوید . او نیز هنوز بیدار است . زشتی ضحاک خواب را از چشمهایمان دزدیده است .

می گویم :" دویست روز گذشت . دویست روز . ما خورشهای خوبی برای مارهای ضحاک پختیم ، ولی دویست جوان کشته شدند . گناه مرگ آنها چون وزنه هایی بزرگ بر گردنم سنگینی میکند ."

ارمایل بر می خیزد و دلداری ام می دهد :" ولی اکنون دویست جوان ، آن سوتر از ما زنده اند که مادرانشان آنها را مرده می پندارند و این تو هستی که آنها را رهایی داده ای . تو روزی صدها مادر را شاد خواهی کرد ."

می گویم :" آری ، دویست جوان زنده اند ، ولی چگونه ؟ ما چیزی از آنها نمی دانیم . شاید آنها گرسنه باشند . ما اینجا در آرامشیم . اما آنها چه ؟ من سخت ترین سختیها را از این زندگی بیشتر دوست دارم . این سخت تر است . این که زشتی ضحاک را ببینیم و نتوانیم چیزی بگوییم . این که کسی نباشد که حرفمان را بفهمد . این که در گروهی باشیم که ضحاک را با همه زشتی اش می ستایند . اینها دارد مرا از پای در می آورد . دیگر نمی توانم ادامه دهم . می شنوی برادر ؟"

...

بقیه در "ادامه مطلب" و ... "با تو هستم ... با تو که می گویی عاشقی..."

با سلام خدمت دوستان با محبت و گرامی. ضمن عذر خواهی بابت تاخیر ... در این پست مطلبی در خصوص (حقوق بشر) می گذارم

که در این زمانه

          از قرار معلوم و آنگونه که عیان است 

                                            نادیده انگاشته شده

                                                              به طرزی فجیع

              که مال بماند به کناری

                                          و نه جان انسان ارزشی مانده برایش

                                                                              هیچ...

و ادامه داستان ضحاک را به پست بعدی موکول میکنیم.

منشور حقوق بشر کوروش بزرگ موسوم به استوانه کوروش، استوانه‌ای سفالین است که در سال ۵۳۹ پیش از میلاد، به فرمان کوروش دوم هخامنشی شاهنشاه ایران ساخته شد. این استوانه که به عنوان «اولین منشور حقوق بشر» در جهان شناخته می‌شود، در پایه‌های شهر بابل قرار داده شده‌بود و اکنون در موزه بریتانیا نگاه‌داری می‌شود.

حقوق بشر

حقوق بشر حقوقی بنیادین و انتقال ناپذیر است که برای حیات نوع بشر اساسی تلقی می‌شود.

تاکنون تعریف چندان دقیقی از حقوق بشر که مورد پذیرش عمومی باشد ارائه نشده و این امر خود مشکلی مهم برای تنظیم بین المللی آن بوده‌است. تعریف مذکور در بالا می‌تواند تصویری کلی ومبهم از ماهیت این حقوق به دست دهد. در هر صورت در نوشته‌های حقوقی معاصر حقوق بشر به نحو فزاینده‌ای در سه مقوله جداگانه تقسیم شده‌است:

• حقوق نسل اول: حقوق مدنی و سیاسی
• حقوق نسل دوم: حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی
• حقوق نسل سوم: حقوق جمعی و گروهی

در حال حاضر حقوق بشر یکی از مهم‌ترین موضوعات در حقوق بین الملل معاصر است، حساسیت بسیاری نسبت به رعایت آن وجود دارد و اسناد جهانشمول متعددی بر مدون کردن این حقوق کوشیده‌اند، در بسیاری از کشورها نهادها و کمیته‌هایی برای پیگیری این موضوع در نظر گرفته شده و یا حتی وزارتخانه‌ای با عنوان حقوق بشر تأسیس شده‌است. و نهایتا در سازمان ملل نیز تلاش‌های مستمر کوفی عنان دبیر کل سابق سازمان ملل متحد منجر به ایجاد شورای حقوق بشر به عنوان یکی از ارکان سازمان ملل متحد گردیده‌است، شورایی که با اختیارات اجرایی گسترده تری از سلف خود (کمیسیون حقوق بشر) از دو اهرم‌های اجرای تصمیمات ملل متحد می‌باشد. رعایت کامل حقوق بشر از نگرانی‌های همیشگی سازمان‌های جهانی است، لویزا آریور رییس کمیساریار عالی حقوق بشر سازمان ملل در این باره گفته است: «هیچ کشوری در جهان حقوق بشر را بطور کامل رعایت نمی‌کند.»

پیشینه

اندیشه تدقیق و حفظ حقوق بشر قدمتی به درازای تمدن انسانی دارد، ردپای این اهتمام را می‌توان در منشور حقوق بشر کوروش بزرگ پس از فتح بابل در سال ۵۳۸ ق.م که بر کتیبه‌ای گلی به زبان اکدی زبان مردم بابل و زبان بین المللی آن روزگار نوشته شده به روشنی مشاهده کرد.

در دوران جدید اروپا و آمریکا نیز می‌توان این متون را تاریخ ساز دانست:

• منشور کبیر (۱۲۱۵) و اعلامیه درخواست حقوق ۱۶۲۸ در انگلستان
• اعلامیه حقوق بشر و شهروند (۱۷۸۹) که پس از انقلاب فرانسه به تصویب رسید.
• اعلامیه حقوق دولت ویرجینیا (۱۷۶۶) و اعلامیه استقلال ایالات متحده آمریکا (۱۷۷۶).
• اعلامیه حقوق مردم زحمت‌کش و استثمارزده (۱۹۱۸) اتحاد جماهیر شوروی

کنوانسیون اصلی ژنو در سال ۱۸۶۴

اعلامیه جهانی

اندیشه حمایت از حقوق بنیادین بشر پس از جنگ جهانی دوم به اوج خود رسید، یکی از نخستین اقدامات سازمان ملل تصویب و انتشار اعلامیه‌ای بود که با اتفاق نظری چشمگیر میان اعضای این جامعه روبرو شد و مفاد آن نیروی اخلاقی اساسی و راهنمای جامعه بین‌المللی توصیف شد.

هرچند کوشش بر آن بود تا اعلامیه جهانی حقوق بشر به گونه یک کنوانسیون که جنبه الزامی می‌داشت به تصویب دولت های عضو سازمان ملل متحد برسد؛ اما بنا بر ملاحظات سیاسی برخی کشورها از جمله ايالات متحده آمریکا و اتحاد جماهیر شوری سابق عملی نتوانست شد. اما بعد از تصویب اعلامیه حقوق بشر در دهه ۱۹۶۰ میلادی دو کنوانسیون حقوق مدنی و سیاسی و کنوانسیون حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به تصویب رسیده و لازم‌الاجرا گشت و پس از آن نيز کنوانسیون‌های متعدد دیگری در پیوند با حقوق بشر به تصویب رسید.

منبع:ویکی پدیا

منبع

• ربکا والاس ، حقوق بین الملل عمومی، ترجمه: قاسم زمانی و مهناز بهراملو ، ۱۳۸۲، ص۶-۲۵۵
• گلن جانسون ، اعلامیه جهانی حقوق بشر و تاریخچهٔ آن، ترجمه: محمدجعفر پوینده، نشرنی ۱۳۷۸ ، ص۵-۱۵۴

 و این صفحه البته مربوط به تقریبا اوائل امسال است ولی ...

 که فراوانتر از فراوان یافت میشود در اینگونه موارد.